Aftellen, nog steeds met griep

Yeah... ik mag de nummertjes 13 en 12 afstrepen!!

Omdat ik mijn dagen na de bestralingen al slapend doorbreng, gaat het schijnbaar lekker snel nu. Vandaag moest ik tot drie keer aan toe opnieuw worden uitgelijnd omdat ik niet goed lag in de vergelijking met de foto's. Het zit zo: er is ergens in het begin een foto en een scan gemaakt van hoe ik precies moet liggen. Bijna elke dag wordt er een nieuwe foto gemaakt en die wordt dan digitaal over de beginfoto gelegd. Als beide foto's met elkaar overeenkomen, prima! Zo niet, dan moet ik opnieuw worden uitgelijnd. De beginfoto is in mijn geval een tussentijdse foto aangezien ik een nieuw masker had gekregen zoals jullie weten. Maar omdat ik vandaag blijkbaar niet goed lag, moest het dus steeds opnieuw. En dat duurt lang, vooral als je het koud hebt en koorts hebt. Maar goed, we hebben nummer 12 dus ook achter de rug, woehaaaa! Nog maar 11 te gaan, 2x5 dagen plus 1.


Na de bestraling van vandaag had ik een ontmoeting met mijn kamergenote ten tijde van de operatie. Het was heel erg leuk om haar en haar man weer te zien. Hoewel we maar kort de kamer hebben gedeeld omdat ik zo snel weer naar huis mocht. Des te leuker om haar weer te zien. We hebben gezellig samen een kopje koffie gedronken, met voor mij de zachte vulling van een bananenbootje (gebakje). Onverwachts heerlijk! Normaal ben ik niet zo van de banaan maar ik geloof dat wij hier niet meer kunnen spreken van "normaal gesproken". Het blijft me verbazen hoe snel de dingen kunnen veranderen. Behalve de gewoonte om steeds "normaal gesproken" te zeggen.


Het rijden met de eigen auto bevalt trouwens prima. Vandaag konden we zelfs voor de deur van het ziekenhuis parkeren. Binnendoor over de loopbrug naar het poligebouw - wel zo lekker want de rolstoel rijdt zo lekker soepel over die gladde vloeren. En na afloop kan je dus weg wanneer je wilt. Op de weg is het heerlijk rustig vanwege de vakantieperiode, wat ons betreft mag het wel zo blijven haha!


Vandaag is Chuli trouwens voor de derde dag op rij ervandoor gegaan over het ijs. Nu ben ik toch echt wel gek met dat beest maar vandaag wérd ik er gek van! Hij maakt er gewoon een spelletje van: loopt weg en zodra je hem aankijkt en hij het idee krijgt dat hij moet komen. Niet normaal meer. Gék worden we er van! Hij vraagt op die manier natuurlijk aandacht - welke hij in negatieve vorm dan ook krijgt. Maar ik weet echt even niet hoe ik hier nu weer mee moet omgaan. Pfff, het is een schat maar je hébt van die dagen....!


Morgen ga ik zelf toch even naar de huisarts want vandaag is het hoesten begonnen en de koorts is ook nog niet weg. Mijn lief is vandaag al geweest en hij heeft inderdaad last van wat voorhoofds- en andere hoofdholtesonstekingen dus hij krijgt een kuurtje. Vandaag zou ik zelf ook even meegaan, maar ik was er te moe voor. De huisarts wil mij vóór het weekend voor de zekerheid toch nog even zien en horen zodat ik, als er iets aan het ontsteken is, niet in het weekend naar de huisartsenpost hoef te gaan. 
En zo gaan we van je hink-stap-sprong op naar het weekeinde. Kan wat mij betreft niet vroeg genoeg beginnen - RUST!